Jaar 3 - leesverslag, 'Bezwering', Kelley Armstrong

Hallo iedereen! 

Welkom bij mijn boekverslag. Hierin ga ik jullie iets vertellen over het boek Bezwering, van Kelley Armstrong. Ik heb dit boek gekozen omdat ik ten eerste heel erg van fantasy/dark fantasy houd. Toen ik op internet op zoek ging naar boeken in die categorie, leek deze me een van de leuksten. Daarnaast heb ik als vaker boeken van Kelley Armstrong gelezen, en ik vind haar een goede schrijver. Daardoor zag dit boek er des te aantrekkelijker uit. 

In dit verslag geef ik wat zakelijke gegevens, geef ik een samenvatting van het boek (SPOILER ALERT), leg ik uit wat ik zo geweldig vond aan het boek en voer ik nog 2 verwerkingsopdrachten uit. 

Veel leesplezier!

Hasse

–––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––

Zakelijke gegevens:

Boek: bezwering, door Kelley Armstrong

Het is deel 1 in de "Darkest powers" trilogie.

Ik heb er een epub van, maar de originele variant is in Nederland uitgegeven door uitgeverij "De Vliegende Hollander" in Amsterdam en in Amerika door "Harpercollins". Het boek kwam in 2008 onder de naam "The Summoning" uit.

Het boek heeft in mijn app een lengte van 457 pagina's. Dit varieert natuurlijk per app. Volgens Bol.com heeft het originele boek 320 pagina's.

–––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––

Samenvatting

*bevat belangrijke spoilers*

De dag dat de vijftienjarige Chloe Saunders voor het eerst ongesteld wordt, is een hele rare dag.  Op weg naar school denkt ze dat ze een jongetje ziet verongelukken, maar het kind verdwijnt plotseling. Op school, de kunstacademie, lijkt alles normaal – totdat ze plotseling wordt achtervolgd door een man in een conciërgekostuum, met een gruwelijk verbrand gezicht. Chloe vlucht weg en hij achtervolgt haar. Niemand anders lijkt de man te zien en ze wordt bewusteloos naar het ziekenhuis vervoerd. Daar wordt vastgesteld dat ze geestelijk gezien niet in orde is, en haar vader en tante Lauren (van wie alleen de laatste fulltime voor Chloe zorgt) dwingen haar tot opname in Lyle House, een opvanghuis voor probleemjongeren.

Eenmaal aangekomen in Lyle House ontmoet Chloe haar ‘medeleerlingen’: haar kamergenote Liz, het populaire meisje Tori, de pyromaan Rae en de mysterieuze, angstaanjagende broers Derek en Simon. Daarnaast ontmoet ze de vier verpleegkundigen (mevrouw Talbot, mevrouw Wang, mevrouw Gill en mevrouw Van Dop)

Al snel weet iedereen dat ze dode mensen ziet en er wordt meteen over haar geroddeld. Als Chloe wascorvee heeft, ziet ze opnieuw een geest. Door de psycholoog wordt vastgesteld dat Chloe schizofreen is.

Wanneer Liz plotseling, zonder het door te hebben, mevrouw Wang verwondt door een potlood naar haar te gooien, wordt deze erg boos en vindt ze dat Liz moet worden overgeplaatst. Liz is erg bang en denkt nu zeker te weten dat ze een klopgeest heeft, die iedere keer als Liz boos is met spullen begint te gooien. Die nacht haalt ze Chloe over tot een seance. Als Chloe niet gelooft dat Liz een klopgeest heeft, vliegen er plotseling overal potjes gel heen, en er vliegt een fotolijstje recht op Chloe af, wat haar verwond. Gealarmeerd door dit lawaai komen de verpleegkundigen binnen. Deze dienen Liz een kalmeringsmiddel toe en ze wordt onmiddellijk overgeplaatst naar een ander ziekenhuis. Die nacht verschijnt Liz weer in Chloe's kamer. Als Chloe haar probeert aan te raken gaat haar hand dwars door Liz heen. Dit zorgt ervoor dat Chloe het vermoeden krijgt dat Liz dood is, en dat zij haar geest heeft gezien.

Chloe komt er de volgende dag achter dat de conciërge die ze op school had gezien, echt heeft bestaan en hierdoor is ze nog banger voor Liz. Derek geeft haar de tip om necromantie op te zoeken. Chloe ontdekt dat necromancers bovennatuurlijken zijn die geesten kunnen zien en de doden tot leven wekken.

Niet veel later ontvangt Chloe een briefje van Simon met de vraag of ze naar de kelder wil komen, maar eenmaal daar ontmoet ze Derek en niet Simon. Derek vraagt haar naar de necromantie. Chloe, geïrriteerd en angstig, probeert weg te lopen, maar Derek valt haar aan en smijt haar door de ruimte. De arm die hij heeft vastgepakt wordt helemaal blauw.

Als Chloe naar de zolder gaat en daar opnieuw een geest aantreft negeert ze deze. Vervolgens verschijnt Liz weer. Chloe vraagt haar waar ze nu is, maar Liz herinnert zich niets meer. Talbot betrapt haar terwijl ze dit doet en vertelt dit aan de psycholoog. Die is erg teleurgesteld in deze terugslag, en houdt Chloe nog beter in de gaten. Ondertussen is Rae erachter gekomen dat Chloe geesten ziet, waaronder Liz.

Derek wil weer met haar praten in zijn kamer, maar Simon is degene die het gesprek echt voert. Hij vertelt haar alles: alle bewoners van Lyle House zijn waarschijnlijk paranormaal begaafd. Simon is een tovernaar, Derek een weerwolf, Liz een sjamaan, met de gave om "buiten zichzelf te treden", Rae is waarschijnlijk een erg zwakke halfdemon en Chloe is een necromancer. Ze weten niet zeker of Tori ook paranormaal begaafd is, maar waarschijnlijk wel. 

Chloe besluit om te stoppen met haar medicatie. 

Chloe vraagt of ze Liz mag bellen, maar dat wordt haar geweigerd. Chloe wordt er steeds zekerder van dat Liz vermoord is. Tori's moeder bezoekt Lyle House. Ze verbiedt Tori om nog met Simon om te gaan. Terwijl de verpleegkundigen, Simon en Rae op een uitje zijn, neemt ze Chloe mee naar de kruipruimte in de kelder. Voordat Chloe het beseft, wordt ze neergeslagen en vastgebonden door Tori. Als ze bijkomt en probeert te ontsnappen wekt ze onbedoeld twee doden op. Derek redt haar en als ze samen uit de kruipruimte komen worden ze opgewacht door mevrouw van Dop. Iedereen denkt dat ze elkaar leuk vinden. De verpleegkundigen dreigen ermee om óf Chloe, óf Derek weg te sturen. 

Simon vertelt Chloe over de problemen die Derek heeft met zijn kracht. Chloe, Derek en Simon besluiten te ontsnappen omdat het daar niet veilig is. Rae komt achter hun plan en begint net zo lang te zeuren tot ze mee mag.

Chloe gaat samen met Derek weer naar de kelder, om de geest op te roepen die Chloe al de hele tijd lastigvalt. Hij vertelt haar dat ze de bovennatuurlijken die hier begraven zijn moet oproepen. Als dit is gelukt vertelt de heks haar het echte verhaal van Lyle House. Samuel Lyle deed samen met een groep onderzoekers, de Edison-groep, gruwelijke experimenten op bovennatuurlijke mensen. Dit is de reden waarom er nu ook  bovennatuurlijke tieners in Lyle House zitten. 

Als de tieners die avond willen ontsnappen gaat er iets mis. Derek, die al een paar dagen niet lekker was, begint plotseling te veranderen. Aangezien het lichamelijk onmogelijk is om in een wolf te veranderen, gaat dit gepaard met een hoop pijn. Chloe blijft bij hem tot hij weer mens is. Ze gaan met zijn tweeën op zoek naar Simon en Rae, die zich op een verlaten industrieterrein verborgen hebben. Chloe raakt hierbij ernstig gewond. Als de groep eindelijk weer bij elkaar is, raken de jongens meteen weer van de meisjes gescheiden. Aangezien Chloe echt heel zwaar gewond is, gaan zij en Rae naar Chloe's tante, een dokter, voor hulp. Deze laat lijkt heel aardig en behulpzaam, maar ze verdooft Rae en Chloe en neemt ze mee naar de Edison-groep. Chloe ontwaakt opgesloten in een kamer. Ze heeft geen idee waar de rest is, en besluit Liz op te roepen en om hulp te vragen. Het boek eindigt met Chloe, die Liz moet vertellen dat ze waarschijnlijk dood is.

–––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––

Mening

Ik vind dit boek echt heel goed. Dit is zo omdat ik het boek heel spannend, je kan je goed inleven in de hoofdpersoon en hoe vreemd het onderwerp soms ook is, het verhaal blijft duidelijk.

Ten eerste vind ik het boek heel spannend. Er staan een hoop scènes in die zich én in enge plaatsen afspelen, een enge vijand bevatten, gebruik maken van weglating en de hoofdpersoon bevindt zich in een gevaarlijke situatie. Een voorbeeld hiervan is de scène waarin Chloe net door Tori is vastgebonden in de donkere kruipruimte, en waarin ze dus zombies tot leven wekt. Aan het begin van deze scène is Chloe bang en heeft ze geen idee wat het gravende geluid veroorzaakt. Als ze uiteindelijk ziet wat de lijken zijn, flipt ze compleet en het feit dat ze zich realiseert dat ze niets kan doen terwijl ze wordt aangevallen door zombies maakt alles nog veel enger. 

Dit brengt me bij mijn tweede punt: je kan je goed inleven in de hoofdpersoon. Ten eerste is het verhaal in de 1e persoon geschreven, dus je kijkt vanuit de ogen van Chloe en je weet wat ze voelt en denkt. Daarnaast heeft ze 'normale' gedachten als ze in bepaalde situaties verkeert. Als ze bijvoorbeeld voor het eerst ongesteld is is ze, na een korte schok, blij, en op het moment dat ze alleen in het donker is, is ze angstig. 

Wat ook goed is is dat Chloe niet 100% perfect is. Ze heeft zelfs meer problemen dan de meeste tieners. Ze is bang in het donker, en heeft het hele necromancer/schizofrenie probleem. Ook dit zorgt ervoor dat het leuk wordt om het verhaal te lezen, en dat je je goed kunt inleven in de hoofdpersoon.

Ten slotte is het erg duidelijk geschreven, zonder dat dingen overduidelijk aan de lezer uit worden gelegd. De meeste dingen worden uitgelegd door middel van dialoog. Zo nu en dan wordt er een flashback gebruikt, maar niet zo vaak. Toen ik het boek las, had ik niet het probleem dat ik pagina's drie keer moest lezen voordat ik eindelijk snapte waar ze over gingen, zoals ik bij vergelijkbare boeken soms wel heb.

Dus, omdat het verhaal spannend is, je je goed kan inleven in de hoofdpersoon, en omdat het boek duidelijk is, vind ik dit een heel goed boek.

(Aantal woorden = 388)

–––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––

Fragment:

Het beste fragment uit dit boek vond ik het fragment helemaal aan het begin van het boek, waarin Chloe wordt achternagezeten door de conciërge met een verbrand gezicht. Het gaat ongeveer zo: 

Chloe komt de toiletten op school uit. Ze heeft net haar haar geverfd en ziet nu een man die  eruit ziet als een conciërge lopen. Ze roept naar hem dat ze onderweg is naar haar les. Plotseling komt hij haar achterna en begint iets te roepen over dat hij met haar wil praten. 

Als Chloe bang nee zegt verandert zijn gezicht. Plotseling lijkt het helemaal gesmolten en verbrand.

Chloe rent doodsbang naar boven. Leraren zien haar langsrennen en komen haar achterna. Als ze op de bovenste verdieping door de geest in een hoek wordt gedreven, is de enige oplossing het raam. Plotseling komen leraren de kamer in. Die vragen aan haar of ze weg kan gaan van het raam. Als ze dat doet wordt ze plotseling tegen grond gewerkt. Nu ze geen kant meer op kan gaat de geest, met misvormd gezicht, boven haar hangen en eist dat ze luistert.

 De doodsbange Chloe probeert weg te komen, maar de leraren houden haar stevig vast. Ze wordt weggedragen, en de geest komt hen schreeuwend achterna, omdat Chloe hem kon zien.

Ik vond dit zo'n goed fragment omdat het goed de toon zet voor de rest van het verhaal, een beetje creepy, spannend, en omdat dit echt een essentiële scène blijkt te zijn later in het verhaal.

(Dit was dus niet het echte fragment, maar een korte samenvatting ervan)

 –––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––

Korte opdracht: 2, kies een liedtekst die van toepassing is op dit boek.

Persoonlijk vind ik het lied "Spooky Scary Skeletons" van Andrew Gold op dit boek van toepassing. De van dit lied gaat over enge skeletten die je angst aanjagen. Aangezien Chloe een necromancer is vond ik dit erg overeenkomen. Ze is erg bang van geesten en de zombies die ze zo nu en dan oproept, dus daarom vind ik de tekst echt bij haar passen.

De tekst:

Spooky, scary skeletons

Send shivers down your spine

Shrieking skulls will shock your soul

Seal your doom tonight

Spooky, scary skeletons

Speak with such a screech

You'll shake and shudder in surprise

When you hear these zombies shriek

We're so sorry, skeletons

You're so misunderstood

You only want to socialize

But I don't think we should

'Cause spooky, scary skeletons

Shout startling shrilly screams

They'll sneak from their sarcophagus

And just won't leave you be

Spirits supernatural

Are shy, what's all the fuss?

But bags of bones seem so unsafe

It's semi-serious

Spooky, scary skeletons

Are silly all the same

They'll smile and scrabble slowly by

And drive you so insane

Sticks and stones will break your bones

They seldom let you snooze

Spooky, scary skeletons

Will wake you with a BOO

–––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––

Grote opdracht: 9, terugblik bijfiguur 10 jaar later.

Informatie vooraf: Dit verhaal speelt zich dus 10 jaar na de gebeurtenissen in Bezwering af. Het wordt verteld vanuit het opzicht van Derek.

"Chloe? Chloe? Chloe, waar ben je!" Ik ren struikelend door het bos. Ik probeer Chloe's geur op te pikken, maar ik ruik alleen andere mensen. Vijanden. Ik ben me er vaag van bewust dat Simon naast me rent. Hij verbergt ons met een van zijn mistspreuken. Plotseling vang ik een klein spoortje van Chloe's geur op. Samen daarmee ruik ik ook de geur van angst. Ik sprint in die richting, met mijn weerwolfsnelheid laat ik Simon ver achter me. Eindelijk zie ik Chloe. Ze is omsingeld door een paar weerwolven, bezielde lijken, mensen van de Edison-groep en iets wat ik niet kan zien, maar wat haar duidelijk veel angst aan lijkt te jagen. 

"Chloe!" roep ik en ik ren naar haar toe. 

"Derek! Help me! Ik kan het niet alleen!" Ik zie hoe ze de lijken controleert en op de weerwolven afstuurt. Die flippen (geef ze eens ongelijk) en rennen weg. Ik speel het klaar om te veranderen en ga op de mensen af. Plotseling zie ik een persoon naast Chloe staan terwijl zij verlamd van angst ergens naar staat te kijken.

"Toch handig, die geesten" zegt de man, waarna hij een naald in Chloe steekt. Ik weet niet wat er in die spuit zat, maar plotseling is Chloe helemaal slap en ligt ze op de grond. "NEEEEE!" roep ik. Ik ren naar haar toe en...

Bezweet word ik wakker. Altijd diezelfde nachtmerrie. Hij gaat over de tijd dat we nog op de vlucht waren, en we onze krachten geen van tweeën nog konden beheersen. Ik besluit toch even naar Chloe's kamer te gaan, om te kijken of het goed gaat. Ik kruip stilletjes uit bed en loop de gang op. Ik wacht voor haar deur. Ik kan haar ademhaling horen, die is regelmatig en diep. Onwillekeurig slaak ik een zucht van verlichting. Het kan dan wel lang geleden zijn, het lijkt nog maar gisteren dat ze iedere nacht geschrokken wakker werd van een of andere geest die iets van haar moest. Gelukkig is dat nu niet meer zo. We hebben training gehad van andere bovennatuurlijken toen dat hele gedoe met de Edison-groep was opgelost. We kunnen onze gaven nu naar believen aan- of uitzetten. Erg handig. 

Ik ben nog steeds erg rillerig. Ik besluit naar binnen te gaan. Als ik eenmaal binnen ben, blijkt Chloe toch wakker te zijn. "Hallo," fluistert ze, "wat doe jij nou hier? Het is drie uur 's nachts!" "Nachtmerrie..." antwoord ik. "Dezelfde als altijd?" "Jep." Ze kijkt me medelijdend aan. "Ik dacht dat je dat nu ondertussen wel kon laten gaan. Er is geen dreiging meer! De driehoeksrelatie Jij - Ik- Simon is opgelost. Ik ben bij jou, Simon bij Tori. We hebben onze krachten eindelijk onder controle!" "Dat weet ik..." "Waarom ga je niet een stukje rennen? Liz heeft me verteld dat geesten van weerwolven dat vaak vonden helpen."

"Maar... Dan moet ik veranderen!" "Je hebt de oefening nodig. Hup, ga nou maar, dan ga ik weer slapen. Jij mag dan een nachtdier zijn, ik ben dat zeker niet." Chloe glimlacht en duwt me uit haar kamer. Ik loop de trap af en ga naar buiten. Ik kijk naar de maan, deze is vol. Vandaar dat ik me zo rillerig, koortsig voel. Ik doe snel mijn kleren uit en reik naar de kracht diep in me. Ik zet me schrap voor de pijn als mijn lichaam zich verandert, en ga ervoor. Een minuut later staat er een hijgende wolf. Ik huil even naar de maan, en dan begin ik te rennen. 

–––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––

Bronvermelding:

- Bezwering, Kelley Armstrong

- http://lyrics.wikia.com/Andrew_Gold:Spooky_Scary_Skeletons

De cover van Bezwering

*Ik heb op 13-02 wat aanpassingen in de lay-out van dit stuk gemaakt, naar aanleiding van Jennifers reactie.*